Ława działowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ława działowa – rodzaj stanowiska artyleryjskiego na wale artyleryjskim w nowożytnej fortyfikacji, wykonywanego z różnych materiałów (ziemi, drewna, muru itp.) w postaci platformy dla jednego lub więcej dział. Posiadało pochylnię do wtaczania dział na stanowisko^[1]. Jeśli było podniesione do poziomu przedpiersia (za którym chronili się strzelcy), dawało szerokie pole ostrzału, ale obsługa dział była wystawiona na wrogi ogień, dlatego przedpiersie lokalnie podwyższano (np. koszami szańcowymi)^[2]. Dlatego zazwyczaj ławę umieszczano za przedpiersiem, tworząc strzelnicę działową, w której działo schowane za chroniącym je przedpiersiem, strzelało przez wykonany w nim otwór^[1], co zwiększało ochronę, kosztem ograniczenia pola ostrzału^[2]. Ława działowa może być pochylona w kierunku przedpiersia umożliwiając ostrzał bliskiego przedpola (przez tzw. strzelnicę depresyjną)^[1].