Łazanki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łazanki z opakowaniem

Łazanki – rodzaj makaronu, który otrzymuje się przez pokrojenie poprzecznie zwiniętego rulonu twardego, przeschniętego ciasta na jednocentymetrowe paski i pokrojenie tych pasków na kwadraciki. Następnie gotuje się je i podaje z dodatkiem przesmażonej słoniny lub boczku[1].

W polskiej kuchni łazanki są podawane najczęściej z kapustą, grzybami, mięsem albo kiełbasą. Bywają też składnikiem tradycyjnej, wigilijnej zupy grzybowej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kuchnia polska, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1985, s. 352, ISBN 83-208-0494-9.