Łuniewo Małe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łuniewo Małe

wieś
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Powiat	wysokomazowiecki
Gmina	Klukowo
Liczba ludności (2011)	155[2][3]
Strefa numeracyjna	86
Kod pocztowy	18-214[4]
Tablice rejestracyjne	BWM
SIMC	0398669[5]
Położenie na mapie gminy Klukowo Łuniewo Małe
Położenie na mapie Polski Łuniewo Małe
Położenie na mapie województwa podlaskiego Łuniewo Małe
Położenie na mapie powiatu wysokomazowieckiego Łuniewo Małe
52°44′21″N 22°27′50″E/52,739167 22,463889[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Łuniewo Małe – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Klukowo^[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Kuczynie^[7].

Łuniewo było wymienione wśród włości kościoła płockiego w wieku XIII^[8].

W 1580 roku wzmiankowane w spisach podatkowych jako Łuniewo Szczubły. Wieś drobnoszlachecka licząca 10 włók, zamieszkana przez Łuniewskich, a potem również przez inne rody. W XVIII wieku obok starej nazwy Szczubły, pojawiają się też zapisy o miejscowości Łuniewo Małe^[9].

W I Rzeczypospolitej należało do ziemi drohickiej w województwie podlaskim.

Z Łuniewa wywodzili się:

• w 1539 notowany jest Stanisław Łuniewski, komornik ziemski drohicki
• w 1542 Andrzej z Łuniewa, zwany Wysk, pozwał o stratę konia ród Ciechanowickich
• w końcu XVI w. Fabian Łuniewski był plebanem w Wyszonkach a Andrzej kustoszem katedralnym w Łucku
• w pierwszej połowie XVIII wieku notuje się Krzysztofa Łuniewskiego, burgrabiego grodzkiego drohickiego i pisarza drohickiego
• w XVIII wieku żył Wawrzyniec, syn Kazimierza, który został komornikiem ziemskim nurskim
• Józef Ignacy Łuniewski, powstaniec styczniowy wyemigrował do Włoch i tam zmarł
• za udział w wydarzeniach 1846 roku w Krakowie zesłano na Sybir Piotra i Teodora Łuniewskich
• w 1895 roku Łuniewski notowany jest jako sędzia w Samarkandzie
• Julian Jan Łuniewski został księdzem w Naruszewie i emigrował do Ameryki w 1900^[9]

W roku 1827 wieś liczyła 31 domów i 197 mieszkańców^[10].

Pod koniec XIX w. wieś i folwark należały do powiatu mazowieckim, gmina Klukowo, parafia Kuczyn^[10]. W 1891 roku naliczono 32 gospodarstwa drobnoszlacheckie i jedno chłopskie. W sumie uprawiano 187 ha ziemi. Na jednego gospodarza przypadało 5,7 ha.

W 1921 we wsi znajdowało się 37 domów z 208 mieszkańcami, w tym 2 prawosławnymi.

W 1922 roku w miejscowości istniała jednoklasowa szkoła powszechna licząca 60 uczniów. Rok później szkoła dwuklasowa, w której uczyło się ponad 70 dzieci. W następnych latach wróciła do statusu szkoły jednoklasowej. W roku 1925 stan szkoły wynosił 57 uczących się, a w 1929 – 120. Do roku 1930 nauczycielką była Stefania Filipczakówna, a w latach trzydziestych Stefania Białoskórska^[9].

Wieś typowo rolnicza. Produkcja roślinna podporządkowana przede wszystkim hodowli krów mlecznych.

• Szkoła Podstawowa w Łuniewie Małym^[11]

• Łuniewo Wielkie