Średnia wykładnicza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Średnia wykładnicza (ang. exponential moving average) – średnia krocząca, w której kolejne wartości są wykładniczo o coraz mniejszej wadze. Średnia wykładnicza nazywana jest również średnią wygładzaną wykładniczo^[1].

${\displaystyle E_{t}=\alpha C_{t}+\left(1-\alpha \right)\cdot E_{t-1},}$

gdzie:

${\displaystyle E_{t}}$ – średnia wykładnicza z ${\displaystyle t}$ okresów,

${\displaystyle C_{t}}$ – element o indeksie ${\displaystyle t,}$

${\displaystyle E_{t-1}}$ – poprzednia średnia wykładnicza z ${\displaystyle t-1}$ okresów,

${\displaystyle \alpha }$ – procent wykładniczy wyrażony wzorem,

${\displaystyle \alpha ={\frac {2}{n+1}},}$

${\displaystyle n}$ – element zestawu.

Średnią wykładniczą stosuje się często w celu obserwacji zmian cenowych lub kapitałowych^[2].

• potęgowanie
• średnia krocząca
• średnia ważona