Święty Hedda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hedda (Hædde, Hedde, Haedda, Haeddi; urodzony w VII wieku, zm. 7 lipca 705) – średniowieczny anglosaski benedyktyn^[1], przez blisko 30 lat był biskupem w Wesseksie, najpierw urzędował w Dorchesterze, a następnie w Winchesterze. Był jednym z doradców króla Iny.

Nieznane jest pochodzenie Heddy, wiadomo jedynie, że był benedyktynem, wykształconym w klasztorze św. Hildy w Whitby^[1][2][3]. Pojawia się w źródłach dopiero 676 roku, w chwili przyjęcia święceń biskupich z rąk Teodora z Tarsu, arcybiskupa Canterbury^[4]. Został wówczas mianowany biskupem Wessex^[5]. Najpierw urzędował w Dorchester, a następnie w 676 roku skierowano go do Winchester^[2][3]. Do Winchester przeniósł również relikwie założyciela diecezji Dorchester - biskupa Birinusa^[3].

Kiedy Hedda zostawał biskupem Winchester, na tronie Wesseksu zasiadał Centwine^[3]. Jego następca – Caedwalla zmusił biskupa do opuszczenia Winchester^[3]. Hedda powrócił do Wesseksu dopiero po śmierci króla w 689 roku^[3]. Na tron Wesseksu wstąpił wówczas Ine. Młody władca zwrócił się do wykształconego Heddy z prośbą o pomoc przy tworzeniu kodeksu prawnego^[2][3][1]. Ustalony przez nich (przy współpracy ze św. Erconwaldem^[5]) zbiór praw jest najstarszym zachowanym kodeksem anglosaskim^[5].

Hedda sprawował funkcję biskupa Winchester do swojej śmierci 7 lipca 705 roku. Pochowany został w katedrze w Winchesterze^[3]. Jego grób stał się ośrodkiem kultu i zasłynął z licznych cudów^[6], a sam biskup został ogłoszony świętym^[5]. Dniem jego wspomnienia jest 7 lipca^[3].

Następcą Heddy na stanowisku biskupa Winchester został biskup Daniel.