Świadkowie Jehowy w Wietnamie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biên Hoà

Ho Chi Minh

Hanoi

Đà Lạt

Cần Thơ

Tây Ninh

Xuân Lộc

Xã Xuân Trường

Xuyen Moc

Niektóre miejscowości w Wietnamie, w których mieszczą się Sale Królestwa Świadków Jehowy^[1].

Świadkowie Jehowy w Wietnamie – społeczność wyznaniowa w Wietnamie, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy. W 2013 roku społeczność Świadków Jehowy w Wietnamie liczyła ponad 3000 głosicieli, należących do około 60 zborów^[a]. Świadkowie Jehowy prowadzą działalność na terenie kraju bez prawnego zarejestrowania^[2]. W Wietnamie oficjalnie działają Sale Królestwa zarejestrowane lokalnie^[1][b]. W kraju działa miejscowy Komitet Łączności ze Szpitalami^[3] i Komitet Oddziału^[4]. Sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, w których ich działalność jest ograniczona prawnie lub zakazana.

Początki działalności Świadków Jehowy na terenie obecnego Wietnamu sięgają roku 1936, gdy do Sajgonu (na terenie ówczesnych Indochin Francuskich) przysłano dwóch pionierów z Australii. Jednym z nich był Frank Rice (zm. 1986), który najpierw prowadził działalność kaznodziejską wśród ludności mówiącej po angielsku, a po opanowaniu podstaw miejscowego języka – także w języku wietnamskim. Początkowo prowadził działalność kaznodziejską w rejonie Sajgonu (obecnie Ho Chi Minh), a następnie kontynuował działalność na północy terenu dzisiejszego Wietnamu. Pozostawał w Wietnamie do roku 1943, gdy został aresztowany przez żołnierzy armii japońskiej podczas inwazji Japonii na Azję Południowo-Wschodnią^[5].

W latach 1953–1954 działalność niewielkiej grupki nieochrzczonych głosicieli na terenie dzisiejszego Wietnamu nadzorowało Biuro Oddziału we Francji^[5].

Gdy pod koniec 1955 roku w Wietnamie Południowym proklamowano Republikę Wietnamu, Joseph Babinski, nadzorca oddziału Towarzystwa Strażnica w Tajlandii, uzyskał pozwolenie od władz w Sajgonie na przyjazd do tego kraju misjonarzy Towarzystwa Strażnica. 27 czerwca 1957 roku pięciu pierwszych misjonarzy absolwentów Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead przybyło do Sajgonu. W mieście otwarto dom misjonarski podlegający pod biuro oddziału w Tajlandii. Działalność religijną kontynuowano mimo toczącej się wojny wietnamskiej^[5].

Przez pierwszych kilka lat działalność ewangelizacyjna oraz zebrania chrześcijańskie były prowadzone w języku francuskim, znanym zwłaszcza wykształconej części społeczeństwa. Do połowy lat 60. XX wieku przetłumaczono i wydano w języku wietnamskim kilka broszur („Ta dobra nowina o Królestwie”, „Oto wszystko nowe czynię” i „Żyć w nadziei na sprawiedliwy nowy świat”), a misjonarze opanowali miejscowy język, co umożliwiło rozszerzenie działalności ewangelizacyjnej^[5].

W roku 1964 do Wietnamu Południowego skierowano kilku Świadków Jehowy z Filipin^[6] oraz misjonarzy działających w Kambodży^[7]. W 1966 roku oprócz 8 misjonarzy działało 11 miejscowych głosicieli^[5].

W 1968 roku, pomimo spodziewanych krwawych walk nadciągającej ofensywy Tết Armii Wietnamu Północnego i Wietkongu, 9 misjonarzy pozostało w Sajgonie (zostali jedynie przeniesieni z domu misjonarskiego w dzielnicy mieszkaniowej do domu w chińskiej dzielnicy w centrum miasta). Po ofensywie zarówno misjonarze, jak i miejscowi głosiciele kontynuowali działalność kaznodziejską^[5].

W 1970 roku w języku wietnamskim został wydany podręcznik do prowadzenia studiów biblijnych, książka Prawda, która prowadzi do życia wiecznego^[5]. W tym też roku działalność prowadziło 52 głosicieli^[8]. W roku 1971 zaczęto wydawać w języku wietnamskim czasopismo „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”^[5].

W 1973 roku oficjalnie zalegalizowano Świadków Jehowy w Wietnamie Południowym. W Sajgonie otwarto Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica działające do 1975 roku, kiedy to nastąpiła zmiana władz w tej części kraju^[5].

W dniach 13–15 grudnia 1974 roku w Sajgonie zorganizowano kongres Świadków Jehowy pod hasłem „Boskie zamierzenie”. W tym czasie w mieście działały 3 zbory, skupiające 113 głosicieli^[5]. Zebrania religijne organizowano w Biurze Oddziału lub w domu misjonarskim^[9].

W 1975 roku w Wietnamie działalność kaznodziejską prowadziło 120 głosicieli. Po zajęciu Sajgonu przez wojska Wietkongu przestało działać biuro oddziału i utracono legalizację. Nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w Wietnamie przejęło biuro Towarzystwa Strażnica we Francji^[9].

Od 1975 roku działalność na terenie Wietnamu nie jest zalegalizowana. Liczba członków wyznania sięga co najmniej 3000 osób, z czego połowa mieszka w Ho Chi Minh, a około 500 w Hanoi. Według danych z 2013 roku zbory Świadków Jehowy podejmowały starania o rejestrację na podstawie aktualnie obowiązującego prawa^[2]. Według danych z 2006 roku w Wietnamie funkcjonowało co najmniej 10 zborów. Większość z nich znajdowało się na południu kraju, w tym 5 w mieście Ho Chi Minh. Każdy ze zborów mógł wtedy liczyć kilkuset wyznawców^[10][11][12]. W roku w 2013 około 60 zborów znajdowało się na terenie 22 prowincji^[2]. W 2010 roku lokalnie zarejestrowane były 32 miejsca wielbienia^[13]. 31 lipca 2011 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament) w języku wietnamskim^[14].

Delegacja Świadków Jehowy z Wietnamu oficjalnie brała udział w kongresach specjalnych i międzynarodowoych. W listopadzie 2015 roku uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w tajlandzkim Chiang Mai^[15], w dniach od 17 do 19 listopada 2017 roku w kongresie specjalnym pod hasłem „Nie poddawaj się!” w indonezyjskiej Dżakarcie^[16], a w dniach od 13 do 15 września 2019 roku w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w południowokoreańskim Seulu^[4]. 4 lutego 2017 roku wydano Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata w języku wietnamskim^[17].

W Hanoi działają dwie Sale Królestwa, z jednej z nich korzystają cztery zbory (trzy wietnamskojęzyczne i wietnamskiego języka migowego), a z pięciu Sal Królestwa w Ho Chi Minh korzysta 17 zborów (16 wietnamskojęzycznych oraz wietnamskiego języka migowego). Sala Królestwa mieści się również w Biên Hoà, z której korzysta zbór Đông i Tây, a z Sal Królestwa w Đà Lạt, Bông Trang, Bình Xuân, Xuân Trường, Tây Ninh oraz Cần Thơ korzystają miejscowe zbory^[1].

Zebrania zborowe odbywają się w języku wietnamskim, chińskim (kantoński) i wietnamskim języku migowym^[1].

W kraju działa miejscowy Komitet Łączności ze Szpitalami oraz Komitet Oddziału^[3].

Świadkowie Jehowy wydają publikacje w językach używanych w Wietnamie: wietnamskim^[18], wietnamskim migowym^[19] oraz dżarajskim (jarai)^[20].

• Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1991, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1991, s. 186–252  (ang.).
• Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 447, 531, 535 .
• „Nasza Służba Królestwa” 8/1973, s. 11

• Cable: 04HANOI86 a / Jehovah's Witnesses seek official registration [online], WikiLeaks, 13 stycznia 2004  (ang.).
• U.S. Department of State: International Religious Freedom Report 2006, state.gov (ang.)
• U.S. Department of State: International Religious Freedom Report 2007, state.gov (ang.)