Świtycze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świtycze
Свіцічы
Свитичи
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

kamieniecki

Sielsowiet

Ogrodniki

Populacja
• liczba ludności


29
(2019)

Kod pocztowy

225082

Położenie na mapie rejonu kamienieckiego
Mapa konturowa rejonu kamienieckiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Świtycze”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Świtycze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Świtycze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Świtycze”
Ziemia52°19′15″N 23°23′31″E/52,320833 23,391944

Świtycze (biał. Свіцічы, Swiciczy; ros. Свитичи, Switiczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Ogrodniki.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie. Znajdowała się tu kaplica katolicka parafii w Wysokiem Litewskim, w 1890 już nieistniejąca.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i kolonia leżące w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie[1]. W 1921 wieś liczyła 93 mieszkańców, zamieszkałych w 21 budynkach, w tym 91 Białorusinów i 2 Polaków. 91 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 2 rzymskokatolickiego. Kolonia liczyła zaś 135 mieszkańców, zamieszkałych w 25 budynkach, wyłącznie Polaków wyznania rzymskokatolickiego[1].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]