(117) Lomia – Wikipedia, wolna encyklopedia

(117) Lomia
Odkrywca

Alphonse Borrelly

Data odkrycia

12 września 1871

Numer kolejny

117

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,9889 au

Mimośród

0,0290

Peryhelium

2,9023 au

Aphelium

3,0755 au

Okres obiegu
wokół Słońca

5 lat 61 dni 4 godziny

Średnia prędkość

17,22 km/s

Inklinacja

14,93°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

149 km

Masa

3,4×1018 kg

Okres obrotu

(9 h 7 min 37 s) h

Albedo

0,05

Jasność absolutna

8,0m

Typ spektralny

Typ C

Średnia temperatura powierzchni

~161 K

(117) Lomiaplanetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 61 dni w średniej odległości 2,99 j.a. Została odkryta 12 września 1871 roku w Marsylii przez Alphonse’a Borrelly’ego. Nazwa planetoidy pochodzi prawdopodobnie od Lamii, królowej Libii i kochanki Zeusa w mitologii greckiej[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lutz D Schmadel, Dictionary of Minor Planet Names, wyd. 5th rev. & enl. ed, Berlin: Springer, 2003, ISBN 3-540-00238-3, OCLC 184958390.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]