(117) Lomia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 12 września 1871 |
Numer kolejny | 117 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 2,9889 au |
Mimośród | 0,0290 |
Peryhelium | 2,9023 au |
Aphelium | 3,0755 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 61 dni 4 godziny |
Średnia prędkość | 17,22 km/s |
Inklinacja | 14,93° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 149 km |
Masa | 3,4×1018 kg |
Okres obrotu | (9 h 7 min 37 s) h |
Albedo | 0,05 |
Jasność absolutna | 8,0m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni | ~161 K |
(117) Lomia – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 61 dni w średniej odległości 2,99 j.a. Została odkryta 12 września 1871 roku w Marsylii przez Alphonse’a Borrelly’ego. Nazwa planetoidy pochodzi prawdopodobnie od Lamii, królowej Libii i kochanki Zeusa w mitologii greckiej[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lutz D Schmadel, Dictionary of Minor Planet Names, wyd. 5th rev. & enl. ed, Berlin: Springer, 2003, ISBN 3-540-00238-3, OCLC 184958390 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (117) Lomia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (117) Lomia w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (117) Lomia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)