(1871) Astyanax – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | Cornelis van Houten, Ingrid van Houten-Groeneveld, Tom Gehrels |
---|---|
Data odkrycia | 24 marca 1971 |
Numer kolejny | 1871 |
Oznaczenie tymczasowe | 1971 FF |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | Trojańczyk |
Półoś wielka | 5,2879 au |
Mimośród | 0,0334 |
Peryhelium | 5,1109 au |
Aphelium | 5,4649 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 12 lat 61 dni 11 godzin |
Średnia prędkość | 12,95 km/s |
Inklinacja | 8,58° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 27,828 km |
Okres obrotu | 6,52 h |
Albedo | 0,076 |
Jasność absolutna | 11,2m |
(1871) Astyanax – planetoida z grupy trojańczyków okrążająca Słońce w ciągu 12,17 lat w średniej odległości 5,29 j.a. Została odkryta 24 marca 1971 roku przez Cornelisa i Ingrid van Houtenów na płytach fotograficznych wykonanych przez Toma Gehrelsa w Obserwatorium Palomar. Nazwa planetoidy pochodzi z mitologii greckiej od Astyanaksa – syna Hektora i Andromachy, zabitego po zdobyciu Troi przez Greków. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (1871) 1971 FF.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (1871) Astyanax w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (1871) Astyanax w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (1871) Astyanax w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)