(3713) Pieters – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 22 marca 1985 |
Numer kolejny | 3713 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 3,0209 au |
Mimośród | 0,1032 |
Peryhelium | 2,7089 au |
Aphelium | 3,3329 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 92 dni 19 godzin |
Średnia prędkość | 17,13 km/s |
Inklinacja | 11,38° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 16,02 km |
Okres obrotu | (6 h 54 min) h |
Albedo | 0,189 |
Jasność absolutna | 11,6m |
(3713) Pieters – planetoida z pasa głównego okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 93 dni w średniej odległości 3,02 j.a. Została odkryta 22 marca 1985 roku w Lowell Observatory (Anderson Mesa Station) przez Edwarda Bowella. Nazwa planetoidy pochodzi od Carle’a M. Pietersa, geologa Brown University w Providence. Została zasugerowana przez L.A. McFaddena. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (3713) 1985 FA2.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (3713) Pieters w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (3713) Pieters w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (3713) Pieters w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)