(3721) Widorn – Wikipedia, wolna encyklopedia

(3721) Widorn
Odkrywca

Edward Bowell

Data odkrycia

13 października 1982

Numer kolejny

3721

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

3,0227 au

Mimośród

0,0801

Peryhelium

2,7805 au

Aphelium

3,2649 au

Okres obiegu
wokół Słońca

5 lat 94 dni 12 godzin

Średnia prędkość

17,13 km/s

Inklinacja

8,76°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

14,19 km

Okres obrotu

(3 d 12 h 57 min 36s) h

Albedo

0,186

Jasność absolutna

11,9m

(3721) Widornplanetoida z grupy pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 95 dni w średniej odległości 3,02 j.a. Została odkryta 13 października 1982 roku w stacji Anderson Mesa należącej do Lowell Observatory przez Edwarda Bowella. Nazwa planetoidy pochodzi od Thomasa R. Widorna, wieloletniego astronoma Obserwatorium Uniwersyteckiego w Wiedniu. Została zasugerowana przez H.F. Haupta. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (3721) 1982 TU.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]