(3721) Widorn – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 13 października 1982 |
Numer kolejny | 3721 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 3,0227 au |
Mimośród | 0,0801 |
Peryhelium | 2,7805 au |
Aphelium | 3,2649 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 94 dni 12 godzin |
Średnia prędkość | 17,13 km/s |
Inklinacja | 8,76° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 14,19 km |
Okres obrotu | (3 d 12 h 57 min 36s) h |
Albedo | 0,186 |
Jasność absolutna | 11,9m |
(3721) Widorn – planetoida z grupy pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 95 dni w średniej odległości 3,02 j.a. Została odkryta 13 października 1982 roku w stacji Anderson Mesa należącej do Lowell Observatory przez Edwarda Bowella. Nazwa planetoidy pochodzi od Thomasa R. Widorna, wieloletniego astronoma Obserwatorium Uniwersyteckiego w Wiedniu. Została zasugerowana przez H.F. Haupta. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (3721) 1982 TU.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (3721) Widorn w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (3721) Widorn w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (3721) Widorn w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)