(4099) Wiggins – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 13 stycznia 1988 |
Numer kolejny | 4099 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 2,5718 au |
Mimośród | 0,0773 |
Peryhelium | 2,3729 au |
Aphelium | 2,7708 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 4 lata 66 dni 12 godzin |
Inklinacja | 15,60° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 50 km |
Albedo | 0,15 |
Jasność absolutna | 12,8m |
(4099) Wiggins – planetoida z grupy pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 4 lat i 67 dni w średniej odległości 2,57 j.a. Została odkryta 13 stycznia 1988 roku w Europejskim Obserwatorium Południowym przez Henriego Debehogne. Nazwa planetoidy została nadana na cześć Patricka Wigginsa (ur. 1949), długoletniego pracownika Hansen Planetarium (1975-2001) w Salt Lake City. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (4099) 1988 AB5.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- (4099) Wiggins w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Diagram orbity (4099) Wiggins w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (4099) Wiggins w bazie Minor Planet Center (ang.)