(5357) Sekiguchi – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 2 marca 1992 |
Numer kolejny | 5357 |
Oznaczenie tymczasowe | 1992 EL |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 2,9936 au |
Mimośród | 0,1015 |
Peryhelium | 2,6895 au |
Aphelium | 3,2978 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 65 dni 18 godzin |
Inklinacja | 9,08° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 13,948 km |
Okres obrotu | 5,41 h |
Albedo | 0,192 |
Jasność absolutna | 11,7m |
(5357) Sekiguchi – planetoida z pasa głównego planetoid.
Odkrycie i nazwa
[edytuj | edytuj kod]Odkryli ją Tetsuya Fujii i Kazurō Watanabe 2 marca 1992 roku w obserwatorium w Kitami. Nazwa planetoidy pochodzi od Tomohiko Sekiguchiego (ur. 1970) – profesora na Uniwersytecie Hokkaido od 2008 r. W latach 1998–2001 obserwował małe ciała Układu Słonecznego z ESO. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe 1992 EL.
Orbita
[edytuj | edytuj kod](5357) Sekiguchi obiega Słońce w średniej odległości 2,99 j.a. w czasie 5 lat i 65 dni.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (5357) Sekiguchi w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (5357) Sekiguchi w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (5357) Sekiguchi w bazie Minor Planet Center (ang.)