10% dla mnie – Wikipedia, wolna encyklopedia

10% dla mnie
Ilustracja
Władysław Walter w jednej ze scen filmu
Gatunek

komedia obyczajowa, muzyczny

Rok produkcji

1933

Data premiery

7 stycznia 1933

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

88 min

Reżyseria

Juliusz Gardan

Scenariusz

Bolesław Land

Główne role

Tadeusz Wesołowski,
Kazimierz Krukowski,
Tola Mankiewiczówna

Muzyka

Adam Rapacki

Zdjęcia

Seweryn Steinwurzel

Scenografia

Stefan Norris

Produkcja

Leo-Film

10% dla mnie (tytuł alternatywny Dziesięć procent dla mnie) – polski film fabularny, komedia obyczajowa z 1933 roku w reżyserii Juliusza Gardana, produkcja firmy Leo-Film.

Film został zrealizowany w czasie wielkiego kryzysu, do którego odniesienia znalazły się w filmie.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Ubogi urzędnik notarialny, Janek (Tadeusz Wesołowski), jest zakochany w Zosi Grzybek (Tola Mankiewiczówna) z małego miasteczka Budy, lecz jej rodzice nie są zbyt przychylni związkowi młodych. Kiedy państwo Grzybkowie otrzymują w spadku z Ameryki pokaźną sumę, wyjeżdżają do Warszawy, żeby się zabawić, a córkę wprowadzić w „wielki świat”. Zatrzymują się w eleganckim „Palace Hotelu”. W ślad za ukochaną wyrusza Janek. W stolicy poznaje Lopka (Kazimierz Krukowski), bywalca warszawskich salonów. Janek robi wszystko, by otrzymać rękę Zosi. W staraniach tych pomaga mu Lopek, który od każdego przedsięwzięcia, w którym uczestniczy pobiera 10%. Przy jego pomocy Jankowi w końcu udaje się przełamać opory rodziców Zosi.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
Role główne
Pozostałe role

oraz: Stanisław Sielański, Ludwik Fritsche, Michał Halicz, Henryk Rzętkowski, Alina Żeliska, Halina Rapacka, Edmund Minowicz, Wincenty Rapacki

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]