12 Szwadron Saperów – Wikipedia, wolna encyklopedia

12 Szwadron Saperów

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1947
Dowódcy
Pierwszy	por. Zygmunt Jankowski
Organizacja
Dyslokacja	Warszawa[1]
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	1 Dywizja Kawalerii

12 samodzielny Szwadron Saperów – pododdział saperów w kawalerii ludowego Wojska Polskiego.

Szwadron został sformowany w Trościance w rejonie Sum w składzie 1 Samodzielnej Brygadzie Kawalerii na mocy rozkazu sztabu Armii Polskiej w ZSRR nr 0038 z 8 maja 1944, według etatu Nr 06/452. Przeformowany 7 maja 1945 w związku z rozwinięciem brygady w dywizję^[2].

Proporczyk na lance i na mundur czerwono-czarnyy^[3].

Szwadron rozpoczął działania bojowe wraz ze swą brygadą na przyczółku warecko-magnuszewskim. Szwadron brał udział w walce o przyczółki warszawskie, w operacji warszawskiej, marszu – manewrze z Warszawy do Bydgoszczy, walkach na Wale Pomorskim, w odsieczy m. Wielboki^[4]. W ciężkich sytuacjach kilkakrotnie był użyty jako szwadron liniowy. Wojnę zakończył w rejonie Spaatz nad Hawelą.

Rozformowany w kwietniu 1947^[3].

• por. Zygmunt Jankowski (10 maja – 20 września 1944)
• por. Nikita Czunuk (20 września 1944 – 4 stycznia 1945)
• por. Józef Łajkowski (4 stycznia 1945) czasowo oficer sztabu 1 SBK
• kpt. Paweł Guśkow (9 lutego 1945)
• por. Antoni Nitecki (od 10 września 1945)
• rtm. Edward Mazurek (od 28 listopada 1945)
• kpt. Henryk Łukaszewicz (od 12 czerwca 1946)

Po powrocie do kraju uczestniczył w rozpoznawaniu i rozminowywaniu dróg na Pomorzu Zachodnim w rejonie Koszalina. W czasie zimy pomagał w utrzymaniu dróg w okolicach Warszawy, Legionowa, Mińska Mazowieckiego i Wołomina.

• Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 44−45. ISBN 83-11-07419-4.
• Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej – Warszawa 1982. ISBN 83-11-06710-4
• Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914–1947. Warszawa: Przedsiębiorstwo zagraniczne TESCO, 1989, s. 252. ISBN 83-00-02555-3.