1991 NBA Playoffs – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rozgrywki playoff NBA w 1991 r. stały pod znakiem bezsprzecznej przewagi drużyny Chicago Bulls, która rozpoczęła w ten sposób kilkuletnią dominację w lidze.

MVP Finałów został wybrany po raz pierwszy w swej karierze Michael Jordan z Chicago.

Po czwartym meczu finału Konferencji Wschodniej, między Chicago a Detroit Pistons, zakończonym wynikiem 4-0, kilku zawodników drużyny Detroit, na czele z Isiahem Thomasem, wyszło z hali na 8 sekund przed końcem meczu, nie podając rąk zwycięzcom. Wydarzenie to wpisuje się w ciąg konfliktów między liderami obu zespołów - Michaelem Jordanem i Isiahem Thomasem.

Ustawienie w Playoff po sezonie zasadniczym

[edytuj | edytuj kod]

Konferencja Wschodnia

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Drużyna Zw. Por.
1 Chicago Bulls * 61 21
2 Boston Celtics * 56 26
3 Detroit Pistons 50 32
4 Milwaukee Bucks 48 34
5 Philadelphia 76ers 44 38
6 Atlanta Hawks 43 39
7 Indiana Pacers 41 41
8 New York Knicks 39 43

(*) Mistrz Dywizji


Konferencja Zachodnia

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Drużyna Zw. Por.
1 Portland Trail Blazers * 63 19
2 San Antonio Spurs * 55 27
3 Los Angeles Lakers 58 24
4 Phoenix Suns 55 27
5 Utah Jazz 54 28
6 Houston Rockets 52 30
7 Golden State Warriors 44 38
8 Seattle SuperSonics 41 41

(*) Mistrz Dywizji


Drabinka rozgrywek

[edytuj | edytuj kod]

Mecze Mistrzów

[edytuj | edytuj kod]

@ mecze na wyjeździe
OT - dogrywka

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]