21 Zmotoryzowana Dywizja Strzelecka NKWD – Wikipedia, wolna encyklopedia

21 Zmotoryzowana Dywizja Strzelecka NKWD
21-я мотострелковая дивизия НКВД
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

23 czerwca 1941

Rozformowanie

28 sierpnia 1942

Konflikty zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Leningrad

Formacja

NKWD

Podległość

42 Armia

Skład

siedem pułków zmotoryzowanych

Odznaczenia
[1]

21 Zmotoryzowana Dywizja Strzelecka NKWD (ros. 21-я мотострелковая дивизия НКВД) – jedna z dywizji piechoty wojsk NKWD z okresu II wojny światowej.

Została sformowana 23 czerwca 1941 w Leningradzie i przeznaczona dla współpracy z Nadbałtyckim Okręgiem Wojskowym Armii Czerwonej w nowych warunkach wojennych, tj. agresja niemiecka na Związek Radziecki. Wchodziła w skład 42 Armii.

1 września 1941 przekształcona w 21 Dywizję Strzelecką NKWD (niezmotoryzowaną) a ta znowu przekształcona w sierpniu 1942 w 109 Dywizję Strzelecką Armii Czerwonej.

W 14 Pułku Piechoty Wojsk NKWD należącym do dywizji służył Jewgienij Nikołajew początkowo jako snajper, a następnie jako śledczy Smierszu[2].

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • 6 Pułk Strzelecki
  • 8 Pułk Strzelecki
  • 14 Pułk Strzelecki[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jewgienij Nikołajew: Czerwony snajper. Wspomnienia z frontu wschodniego. Warszawa: 2018. ISBN 978-83-7773-968-6.
  • John Walter: Snajper. Historia strzelców wyborowych. Warszawa: 2022. ISBN 978-83-8151-547-4.
  • Heller M. (М.Я. Хеллер), Niekricz A. (А.М. Некрич): Historia Rosji 1917-1995 Utopia u władzy. 4 t. ISBN 5-87902-004-5.