2C-E – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny | C12H19NO2 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 209,29 g/mol | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||
PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||
Legalność w Polsce |
2C-E – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna z rodziny 2C, pochodna fenyloetyloaminy. Zgodnie z PIHKAL dawkowanie 2C-E waha się w przedziale 10–25 mg a czas działania wynosi 8 do 12 godzin. 2C-E po raz pierwszy zostało otrzymane przez Alexandra Shulgina.
Działanie
[edytuj | edytuj kod]2C-E jest silnym psychodelikiem. Efekty działania tej substancji są bardzo indywidualne i zależą od wielu czynników (set and setting), zwykle jednak obejmują: efekty wizualne, pobudzenie, intensyfikację bodźców zewnętrznych, poprawienie nastroju i humoru, zmiany w odbiorze muzyki i dźwięków oraz ogólne silne zmiany percepcyjne. W porównaniu do podobnych substancji jak 2C-B i 2C-I, 2C-E powoduje znacznie silniejsze i wyraźniejsze efekty psychodeliczne jak synestezja, efekty wizualne czy głębsze odczuwanie wrażeń zmysłowych. Również dawkowanie tej substancji jest niższe i dawki większe niż 25 mg zwykle powodują głównie nasilenie body loadu oraz nieprzyjemnych efektów fizycznych i psychicznych.