3 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej – Wikipedia, wolna encyklopedia

3 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1950

Rozformowanie

1963

Organizacja
Numer

JW 2137[1][2]

Dyslokacja

Lublin[3], Hrubieszów

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

3 Pomorska Dywizja Piechoty

76 mm armata wz. 1942 (ZiS-3)

3 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej – samodzielny pododdział artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Wchodził w skład 3 Dywizji Piechoty. Stacjonował w garnizonie Lublin.

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo i sztab

  • pluton dowodzenia
  • trzy baterie armat przeciwpancernych
    • dwa plutony ogniowe po 2 działony

Razem według etatu 2/79 w 1948: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 427.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.