3 Pułk Eklererów Gwardii Cesarskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

3 Pułk Eklererów Gwardii Cesarskiej (fr. 3e régiment des éclaireurs de la Garde impériale) – pułk kawalerii Gwardii Cesarskiej I Cesarstwa Francuskiego.

Sformowany 9 grudnia 1813 na bazie resztek 6. i 7. szwadronu 1 pułku lekkokonnego przyprowadzonego z Krakowa przez majora Jana Kozietulskiego.

Liczył 4 szwadrony a jego szeregi zasilali głównie Polacy.

Wchodził w skład tzw. Młodej Gwardii Cesarstwa Francuskiego. Następnie włączony z powrotem do 1 Pułku Lekkokonnego.

• Wincenty Leon Szeptycki,
• Ambroży Mikołaj Skarżyński,
• Józef Bonawentura Załuski,
• Stanisław Dunin Wąsowicz.

• 29 stycznia 1814: bitwa pod Brienne-le-Château
• 1 lutego 1814: bitwa pod La Rothière
• 10 lutego 1814: bitwa pod Champaubert
• 14 lutego 1814: bitwa pod Vauchamps
• 18 lutego 1814: bitwa pod Montereau
• 6 marca 1814: bitwa pod Berry-au-Bac
• 9-10 marca 1814: bitwa pod Laon
• 13 marca 1814: bitwa pod Reims
• 20-21 marca 1814: bitwa pod Arcis-sur-Aube
• 26 marca 1814: bitwa pod Saint-Dizier
• 30-31 marca 1814: obrona Paryża

Ostatnimi działaniami wojennymi w historii pułku było przeprowadzenie 31 marca 1814 r. przez kpt. Stefana Horaczko wysadzenia mostów pod Vitry i Choisy-le-Roi w celu zabezpieczenia tyłów armii francuskiej^[1].

• VI koalicja antyfrancuska
• Armia Księstwa Warszawskiego
• Szwoleżerowie Gwardii Cesarskiej
• Wielka Armia

• Les éclaireurs de la Garde impériale 1813-1814, Jean et Raoul Brunon, 1961
• Napoleon's Scouts of the Imperial Guard, Ronald Pawly et Patrice Courcelle, Osprey Men-At-Arms n°433, 2006