90 mm działo bezodrzutowe M67 – Wikipedia, wolna encyklopedia

M67
Ilustracja
Żołnierze amerykańscy z działem bezodrzutowym M67
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

działo bezodrzutowe

Historia
Produkcja seryjna

lata 60. XX wieku – ?

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

90 mm

Długość lufy

1346 mm

Donośność

2000 m (HEAT)
200 m (APERS)

Prędkość pocz. pocisku

210 m/s (HEAT)
366 m/s (APERS)

Masa

17 kg
pocisk:
4,2 kg (HEAT)
3,1 kg (APERS)

M67amerykańskie działo bezodrzutowe kalibru 90 mm opracowane na początku lat 60. XX wieku, wykorzystywane m.in. podczas wojny wietnamskiej, w szczególności do niszczenia fortyfikacji[1][2].

Działo przystosowane jest do strzelania pociskami kumulacyjnymi (HEAT) M371A1 i przeciwpiechotnymi (APERS) M590. Długość broni wynosi 1,35 m, a masa około 17 kg (pocisk HEAT – 4,2 kg, APERS – 3,1 kg). Broń odpalana może być z ramienia, bądź z ziemi z wykorzystaniem wbudowanego dwójnogu i monopodu. Donośność wynosi do 2 km (dla pocisków APERS – 200 m), zasięg skuteczny od 400 do 800 m[1][2].

M67 wycofane zostało ze służby w US Army do połowy lat 70., zastąpione przez wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych Dragon i TOW. Broń pozostała jednak w magazynach i przywrócona została do służby podczas wojny w Afganistanie. Poza Stanami Zjednoczonymi broń wykorzystywana była m.in. przez armię grecką i południowokoreańską[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c M67 recoilless rifle / antitank grenade launcher (USA). Modern Firearms. [dostęp 2017-10-28]. (ang.).
  2. a b Recoiless Rifles. Olive-Drab. [dostęp 2017-10-28]. (ang.).