Abelici – Wikipedia, wolna encyklopedia

Abelici (Abelonici, Abelonianie, Abelianie) – sekta wczesnochrześcijańska.

Powstała w IV w. w Afryce, w okolicach Hippony, nazywana tak od biblijnego Abla, który według nich, choć żonaty, miał zachowywać zupełną wstrzemięźliwość. Jej członkowie, aczkolwiek żyli w małżeństwie, ślubowali bezdzietność, aby się ustrzec od grzechu pierworodnego oraz uniknąć spłodzenia przyszłych grzeszników. Wychowywali dzieci obce z warunkiem przyjmowania zasad sekty. Mimo to przez swych przeciwników oskarżani byli o "sprośny nierząd".

Bibliografia

Hervé Masson; Słownik herezji w Kościele katolickim; Katowice 1993; Wydawnictwo "Książnica"