Adolf Jastrzębski – Wikipedia, wolna encyklopedia
generał brygady | |
Pełne imię i nazwisko | Adolf Karol Jastrzębski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1866 |
Data i miejsce śmierci | 22 lipca 1942 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 754 Tulczyński pułk piechoty |
Stanowiska | dowódca brygady |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Adolf Karol Jastrzębski (ur. 11 maja 1866 w Pernowie, zm. 22 lipca 1942 w specposiołku Siemigodnaja) – podpułkownik piechoty armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Adolf Karol Jastrzębski urodził się 11 maja 1866 w miejscowości Pernów (obecnie Parnawa), położonej na terytorium ówczesnej guberni inflanckiej, w rodzinie Jana, sierżanta artylerii rosyjskiej, i Elżbiety z Bronglewiczów. Nauki pobierał w szkole realnej w Smoleńsku, w 1886 roku ukończył szkołę junkrów w Kijowie. W 1909, w stopniu kapitana, pełnił służbę w 74 Stawropolskim pułku piechoty w Krzemieńcu[1]. Uczestniczył w I wojnie światowej, dowodził m.in. batalionem i 754 Tulczyńskim pułkiem piechoty 189 Dywizji Piechoty (XXVI Korpus).
Od grudnia 1917 roku jako instruktor brał udział w tworzeniu polskich oddziałów wojskowych w Humaniu. Po rozbrojeniu przez Niemców przedostał się do Odessy. 6 marca 1918 roku wstąpił do 4 Dywizji Strzelców Polskich generała Żeligowskiego. Dowodził tam kompanią i intendenturą w Legii Rycerskiej[2].
Po powrocie do Polski brał udział w walkach w Małopolsce Wschodniej. W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził kolejno: 10 pułkiem piechoty (od 1 sierpnia 1919 roku), VII Brygadą Piechoty (od 28 sierpnia 1919 roku). Od maja 1920 roku dowodził IX Brygadą Piechoty. 14 października 1920 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy brygady[3]. Od stycznia 1921 był inspektorem etapów 4 Armii pozostając na ewidencji 10 pułku piechoty[4]. Z dniem 1 listopada 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[5]. 26 października 1923 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6].
Mieszkał początkowo w Brześciu nad Bugiem[7][8], następnie przeniósł się do Krzemieńca[9]. Został osadnikiem wojskowym w osadzie Tulonka w powiecie stołpeckim[10].
Po zajęciu Kresów przez Sowietów aresztowany i zesłany w okolice Wołogdy, gdzie zmarł. Dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną była Elżbieta z Bergów, drugą żona była Maria z Kazimierowiczów.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik (Подпоручик) – 1890[11]
- porucznik (Поручик) – 1894
- sztabskapitan (Штабс-капитан) – 1900
- kapitan (Капитан) – 1905
- podpułkownik (Подполковник) – 1914
- pułkownik – 1919
- generał brygady – 26 października 1923
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ogólna lista oficerskich rang Armii Imperium Rosyjskiego ..., s. 258.
- ↑ Wysocki 1997 ↓, s. 125.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z 10 listopada 1920 roku, poz. 1039.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 49, 669.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 27 sierpnia 1921 r., Nr 34, s. 1312.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 322.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 1576.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 1405.
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 879.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 70. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ Wysocki 1997 ↓, s. 124.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ogólna lista oficerskich rang Armii Imperium Rosyjskiego. Zestawiona po 1 stycznia 1909 r., Drukarnia Wojskowa, Petersburg 1909, fotokopia oryginału w formacie PDF, Petersburski Portal Genealogiczny, Petersburg 2006.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Franciszek Kłosowski, Zarys historii wojennej 10-go Pułku Piechoty, Warszawa 1929.
- Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
- Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.
- Wiesław Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 1997. ISBN 83-86857-64-1.