Ain’t No Sunshine – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ain’t No Sunshine – piosenka autorstwa Billa Withersa, który był jej pierwotnym wykonawcą. Utwór znalazł się na jego albumie Just as I Am, wydanym w roku 1971^[1]. Produkcją płyty zajął się Booker T. Jones^[2]. Piosenkę wydano na singlu we wrześniu 1971. roku, co było przełomowym wydarzeniem w karierze Withersa. Mała płyta dotarła na miejsce 3. amerykańskiego zestawienia Billboard Hot 100^[3].

W oryginalnym nagraniu dzieła oprócz Withersa (śpiew) udział wzięli Donald „Duck” Dunn (gitara basowa), Al Jackson Jr. (perkusja) oraz Stephen Stills (gitara)^[4]. Aranżacje na instrumenty strunowe zostały przygotowane przez Bookera T. Jonesa, które nagrano w Memphis przez inżyniera dźwięku Terry’ego Manninga^[5].

„Ain’t No Sunshine” znalazło się na pozycji 285. listy 500 utworów wszech czasów, amerykańskiego magazynu Rolling Stone^[6]. W 1972 roku piosenka Withersa wygrała nagrodę Grammy za „Najlepszą piosenkę R&B”.

Autor piosenki zamierzał dopisać tekst do partii, w której powtarzana jest fraza I know 26 razy, jednak pozostali muzycy powiedzieli mu, aby tego nie zmieniać^[6]. Jeszcze po nagraniu utworu Bill Withers pracował w fabryce przy produkcji desek klozetowych do samolotu pasażerskiego 747, należącego do amerykańskiego koncernu Boeing Company^[6].

Rok po publikacji Withersa, powstała wersja – stawiającego wówczas pierwsze kroki w karierze solowej – Michaela Jacksona^[7], którą wydano na singlu^[8]. Wydawnictwo wspięło się na pozycję 8. brytyjskiego zestawienia UK Singles Chart^[9]. Piosenka w jego wykonaniu znalazła się na debiutanckim albumie studyjnym muzyka – Got to Be There^[10].

Lista utworów:

1. „Ain’t No Sunshine”
2. „I Wanna Be Where You Are”

Polską wersję utworu pt. „Sen o dolinie”, ze słowami Adama Sikorskiego, nagrał w lutym 1974 r. zespół Budka Suflera, do którego odniesieniem w kulturze był m.in. III Międzynarodowy Plener Malarski “Dolina Łosośny” pod tytułowym hasłem “Sen o dolinie”^[11][12].

• Okładka