Albert Hyzler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Albert Hyzler

Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1916 Valletta
Data śmierci	26 października 1993
Prezydent Republiki Malty (p.o.)
Okres	od 27 grudnia 1981 do 15 lutego 1982
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Anton Buttigieg
Następca	Agatha Barbara
Multimedia w Wikimedia Commons

Albert Hyzler (ur. 20 listopada 1916 w Valletcie, zm. 26 października 1993^[1]) – maltański polityk, deputowany, minister w różnych resortach, od grudnia 1981 do lutego 1982 pełniący obowiązki prezydenta Malty.

Był synem Josepha Hyzlera i Marietty Muscat Fenech. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Maltańskim^[2]. W 1944 ożenił się z Mary Rose Petrocochino^[1].

Po zakończeniu II wojny światowej zdecydował się na rozpoczęcie kariery politycznej. W 1947 został wybrany do Izby Reprezentantów z ramienia formacji Democratic Action Party, na czele której stał jego ojciec. W 1950 znalazł się poza parlamentem. W 1951 dołączył do Malta Workers Party i ponownie uzyskał mandat deputowanego^[2][3]. W rządzie Paula Boffy otrzymał funkcję ministra zdrowia, którą piastował przez trzy lata. Krytykował współpracę swojego ugrupowania z Partią Narodową, ostatecznie w 1953 przeszedł do Partii Pracy^[2][3]. Z jej ramienia czterokrotnie dostawał się Izby Reprezentantów w kolejnych wyborach w 1955, 1962, 1966 i 1971^[1][4].

W 1955 został ministrem zdrowia i spraw społecznych, funkcję tę pełnił do 1958^[2]. W czasie antybrytyjskich protestów w 1958 został aresztowany na 32 dni^[1]. Był współpracownikiem „Is-Sebh”, organu prasowego laburzystów^[1]. Po wyborach w 1971 został mianowany ministrem rozwoju, stanowisko to zajmował do 1974. Później od 1974 do 1976 ponownie był ministrem zdrowia^[4]. W 1976 zrezygnował z aktywności politycznej. Powrócił na krótko po kilku latach – od grudnia 1981 do lutego 1982 pełnił tymczasowo obowiązki prezydenta Malty^[2].