French
DeutschAleksander Mroczkowski (oficer) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 czerwca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 marca 1933 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Aleksander Jan Mroczkowski (ur. 18 czerwca 1893 w Nowej Wsi Królewskiej, zm. 11 marca 1933 w Obornikach) – major piechoty Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny z bolszewikami oraz powstania wielkopolskiego i śląskiego[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 czerwca 1893 w Nowej Wsi Królewskiej, w ówczesnej rejencji poznańskiej, w rodzinie Władysława i Marty z Paszkiewiczów[2]. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Rawiczu[3]. Żołnierz w armii niemieckiej na froncie rumuńskim gdzie był ranny. Od grudnia 1918 służył w 2 Pułku Poznańskim im. Dąbrowskiego, a następnie 1 Pułku Rezerwowym Strzelców Wielkopolskich[2] i 68 pułku piechoty[4]. 7 lutego 1919 Komisariat Naczelnej Rady Ludowej, na wniosek głównodowodzącego Siłami Zbrojnymi Polskimi w byłym zaborze pruskim, awansował go z sierżanta na podporucznika w piechocie ze starszeństwem z 21 stycznia 1919[5]. 25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej[6]. Uczestnik powstania śląskiego w 1921[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1017 lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 68 pp[7]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 55 Pułku Piechoty w Lesznie[8]. W następnym roku pełnił w tym pułku służbę na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego[9][10]. W lutym 1925 został przydzielony z 55 pp do 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko I oficera sztabu[11]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[12]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 14 DP do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko oficera sztabowego pułku[14][15]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[16]. W marcu 1931 został przeniesiony do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko dowódcy batalionu[17]. W październiku tego roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[18]. Z dniem 30 września 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. Jako oficer w stanie spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Szamotuły i posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII.
Zmarł 11 marca 1933 w Obornikach, „po długich i ciężkich cierpieniach”[20][1][21]. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera III-4-19)[22][1]. Był żonaty[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (20 maja 1921)[23][24]
- Krzyż Niepodległości (20 grudnia 1932)[25]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[1][26]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[27][28]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Nekrologb ↓.
- ↑ a b Powstańcy wielkopolscy ↓.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 100.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 194.
- ↑ Dekret z 7 lutego 1919 roku. „Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej”. 6, s. 30, 1919-02-19. Poznań..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920 roku, s. 1360.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 550.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 281, 413.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 257, 357.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 63.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 138.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 99, 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 210.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 października 1933 roku, s. 270.
- ↑ Nekrologa ↓, tu podano, że zmarł w Poznaniu.
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2022-10-22].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 4 czerwca 1921 roku, s. 1017.
- ↑ Plasota 1929 ↓, s. 27.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 239, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Nekrologa ↓, tu podano, że został odznaczony czterokrotnie.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 407.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Kazimierz Plasota: Zarys historji wojennej 68-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Nekrolog. „Kurier Poznański”. 117, s. 20, 1933-03-12. Poznań.
- Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 73, s. 4, 1933-03-14. Warszawa.
- Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego – baza on-line. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2019-08-21].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.