French
DeutschAlfred Skaza – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 11 grudnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 marca 1943 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
.png){kind=small}
Alfred Antoni Skaza (ur. 11 grudnia 1893 w St. Gallen, zm. 29 marca 1943 w Warszawie) – major żandarmerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w St. Gallen (Austria), w rodzinie Ferdynanda[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich, w stopniu sekcyjnego. W maju 1915 przebywał w Szpitalu Rezerwowym Nr 2 w Wiedniu[2][3]. Wiosną 1917 był wymieniony w stopniu kaprala w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy skierowanych na 2. Kurs Wyszkolenia[2]. Z dniem 15 listopada 1918 został przeniesiony z etatu kompanii garnizonowej na etat Żandarmerii Polowej[4].
12 kwietnia 1927 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[5]. W kwietniu 1929 został przeniesiony z 1 do 8 Dywizjonu Żandarmerii w Toruniu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy dywizjonu[6]. W marcu 1932 został zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizjonu i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[7][8]. W czerwcu 1933 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto celem odbycia praktyki w służbie uzupełnień[9]. W marcu 1934 zastąpił majora Ryszarda Korzańskiego na stanowisku komendanta PKU Bydgoszcz Miasto. W lipcu 1935 roku został zwolniony ze stanowiska komendanta PKU i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[10], a następnie przeniesiony w stan spoczynku.
Zmarł 29 marca 1943 w Warszawie. 3 kwietnia tego roku został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A8-1-20)[11]. Był żonaty, miał córkę[12].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[13]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (28 czerwca 1939)[15]
- Srebrny Krzyż Zasługi (15 sierpnia 1924)[16][17]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred Antoni Skaza Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 2022-01-03].
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ II Lista strat 1915 ↓, s. 28.
- ↑ Dz. Rozp. MSWojsk. Nr 6 z 27 listopada 1918 roku, poz. 113.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 223.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 287, 476.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 137.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 92.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2022-01-03].
- ↑ Nekrolog. „Nowy Kurier Warszawski”. 79, s. 2, 1943-04-02. Warszawa.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 287.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 596 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 99 z 27 września 1924 roku, s. 550 „w uznaniu zasług położonych podczas niesienia pomocy ofiarom wybuchu w Cytadeli oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-01].