Alfred Wojciech Hausner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfred Wojciech Hausner
major audytor major audytor
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1887
Dornbach

Data i miejsce śmierci

8 października 1953
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowy Sąd Rejonowy Kraków
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr V

Stanowiska

kierownik sądu rejonowego
sędzia orzekający

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Alfred Wojciech Hausner (ur. 7 lutego 1887 w Dornbach, zm. 8 października 1953 w Krakowie) – major audytor Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 lutego 1887 w Dornbach (od 1939 Tarnawiec Stary), w rodzinie Franciszka (1845–1919) i Elżbiety z Beigertów (ur. 1849). Był bratem Adolfa (1870–1949), Józefa (ur. 1875) i Franciszka (1895–1907)[1]. Ukończył Gimnazjum w Podgórzu w 1907. Odbył służbę wojskową w armii austro-węgierskiej. W 1910 ukończył szkołę oficerską X Korpusu w Bazinie na Słowacji. Podczas I wojny światowej w czerwcu 1916 pod Łuckiem dostał się do niewoli rosyjskiej, z której został zwolniony w lipcu 1918. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. 20 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Prokuraturze Wojskowej Okręgu Generalnego Kraków[2].

Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[3][4]. W kolejnych latach był sędzią w sądach wojskowych. W 1923 był sędzią Wojskowego Sądu Okręgowego Nr V w Krakowie[5][6]. W 1928 był sędzią Wojskowego Sądu Rejonowego Kraków[7]. Został awansowany do stopnia majora audytora ze starszeństwem z 1 stycznia 1931[8]. W latach 1929–1932 był kierownikiem Wojskowego Sądu Rejonowego Łomża[9]. 14 listopada 1932 Prezydent RP mianował go sędzią orzekającym w wojskowych sądach orzekających, a minister spraw wojskowych przeniósł do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr V w Krakowie na stanowisko sędziego orzekającego[10].

Grób mjra Alfreda Hausnera na Cmentarzu Podgórskim

Jako przewodniczący trybunału doraźnego w WSO w Krakowie 7 lutego 1936 wydał wyrok skazujący na karę śmierci dezertera z 20 Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej, Szczepana Grendę, oskarżonego o zamordowanie 7 stycznia 1936 inż. Stefana Dyljona w Tatrach[11][12][13][14].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej był majorem audytorem tarnopolskiej Ekspozytury WSO nr VI we Lwowie[15]. Po ewakuacji w rejon Monasterzyska-Tarnopol, 18 września 1939 został internowany w Rumunii w Târgoviște. 8 lutego 1941 został wzięty do niewoli przez Niemców. Był osadzony w oflagach: X A Sandbostel[15], VI E Dorsten oraz VI B Dössel. Po wyzwoleniu w 1945 do lipca 1946 przebywał w Polskim Obozie Wojskowym „Dössel” w Westfalii, następnie powrócił do Polski[16].

Zmarł 8 października 1953 i został pochowany na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie (kwatera VII-zach-4)[17][18].

Od 1918 był mężem Heleny z Krasuskich, z którą miał synów Zbigniewa (1919–1954) i Andrzeja (1924–1944)[16].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hausnerowie [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-01-21].
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 września 1920 roku, s. 925.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 987.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1084.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 979.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 695.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 886.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 404, 427.
  11. ↑ Sąd doraźny nad mordercą inż. Dyljona. „Orędownik”, s. 1, Nr 31 z 7 lutego 1936. 
  12. ↑ Morderca inż. Dyljona przed sądem doraźnym. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 30 z 7 lutego 1936. 
  13. ↑ Morderca inż. Dyljona skazany na śmierć. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 31 z 8 lutego 1936. 
  14. ↑ Potworny morderca przed sądem doraźnym. „Orędownik na powiaty nowotomyski i wolsztyński”, s. 2–4, Nr 16 z 11 lutego 1936. 
  15. ↑ a b Leszek Kania. Służba sprawiedliwości Wojska Polskiego we Francji i w Wielkiej Brytanii (październik 1939 – październik 1940). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 15 (66)/1 (247), s. 70, 2014. 
  16. ↑ a b Hausner z Tarnawca [online], hausnerw.blogspot.com [dostęp 2022-01-21] (pol.).
  17. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-10].
  18. ↑ Spis osób pochowanych na Nowym Cmentarzu Podgórskim w Krakowie. sowa.website.pl. [dostęp 2016-07-17].
  19. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  20. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Wojciech_Hausner&oldid=74474822”