French
DeutschAlfred Zimmer – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Adolf Alfred Jan Zimmer | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 lutego 1908 | ||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||
| Wzrost | 167 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Adolf Alfred Jan Zimmer (ur. 28 lutego 1908[1] we Lwowie[2], zm. w maju 1940 w Charkowie[2]) – polski piłkarz, napastnik, podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego[3], ofiara zbrodni katyńskiej.
Był synem Edmunda i Anny z Wiglarzów[3]. Ukończył Gimnazjum Humanistyczne we Lwowie (1929) oraz batalion podchorążych rezerwy piechoty nr 6a (1932)[2]. Uzyskał stopień podporucznika piechoty rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934, dostał przydział do 26 pułku piechoty[2]. Pracował w urzędzie skarbowym[2]. Był członkiem rzeczywistym korporacji studentów Uniwersytetu Jana Kazimierza Aragonia[4].
W reprezentacji Polski wystąpił tylko raz, w rozegranym 14 października 1934 spotkaniu z Rumunią, które Polska zremisowała 3:3. Był wówczas piłkarzem Pogoni Lwów[3].
We wrześniu 1939, po agresji ZSRR na Polskę, dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w jednej z bezimiennych mogił zbiorowych w w Piatichatkach[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[6] – mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[7][8]. W dniach 9–10 listopada 2007 roku w Warszawie były odczytywane nazwiska ofiar zbrodni katyńskiej, awansowanych na wyższe stopnie wojskowe i służbowe, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ footballdatabase.eu
- ↑ a b c d e Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Łódź: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 636. ISBN 83-916663-5-2.
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 636.
- ↑ Bartłomiej P. Wróblewski: Korporacja Aragonia (Lwów). archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2011-08-10].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 237 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.