Allison V-1710 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Allison V-1710-F30R
Ilustracja
Dane podstawowe
Typ

widlasty

Producent

Allison Engine Company

Pierwsze testy

1930

Zastosowanie

Lockheed P-38
Curtiss P-40
P-51 Mustang

Liczba egzemplarzy

>70 000

Dane techniczne
Długość

2180 mm

Szerokość

744 mm

Wysokość

958 mm

Masa

633,5 kg

Komponenty
Paliwo

AVGAS 115/145

Osiągi
Moc

1475 KM (1100 kW) przy 3000 obr./min

Spręż

6,65:1

Allison V-1710widlasty silnik lotniczy chłodzony cieczą. Został opracowany w Stanach Zjednoczonych w 1936 i w różnych wersjach używany był w licznych samolotach amerykańskich z okresu II wojny światowej.

Był to pierwszy amerykański silnik lotniczy, który osiągnął moc 1000 KM (750 kW). Używany był między innymi przez myśliwce Lockheed P-38 Lightning, Bell P-39 Airacobra, Curtiss P-40 Warhawk i North American P-51A Mustang.

O ile sam silnik był znakomitą konstrukcją, jego podstawową wadą był brak turbosprężarki co ograniczało jego zastosowanie, gdyż dostępna moc silnika poważnie malała na większych wysokościach. Z tego powodu wiele amerykańskich myśliwców zostało wyposażonych w angielski silnik Rolls-Royce Merlin, który oferował znakomite osiągi także na dużym pułapie.

Pod koniec zdołano opracować dwustopniową turbosprężarkę która została wprawadzona w późniejszych modelach V-1710 użytych między innymi w samolotach Bell P-63 Kingcobra czy North American P-82 Twin Mustang E/F, a także w wielu eksperymentalnych konstrukcjach takich jak Republic XP-47, Curtiss-Wright XP-55 Ascender, Boeing XB-38 Flying Fortress czy w niezwykle udanym szybkim bombowcu Douglas XB-42 Mixmaster

Łącznie w czasie wojny wyprodukowano ponad 70 000 silników tego typu.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]