Amfilada – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amfilada (fr. enfilade) – szereg pomieszczeń (pokoi, sal) połączonych ze sobą drzwiami umieszczonymi w jednej linii^[1].

Takie ustawienie wewnątrz budynku, przy otwartych drzwiach, stwarza perspektywę widokową. Na krańcach traktu pokoi reprezentacyjnych umieszczano często dodatkowo okna^[2].
Efektowne rozwiązanie stosowane w okresie renesansu, baroku, klasycyzmu w kształtowaniu wnętrz pałacowych oraz dworów^[3]. W Polsce stosowana od XVII wieku^[2]. W okresie XIX i początków XX w. rozwiązanie to stosowano także przy budowie miejskich kamienic^[3].
Regułę amfiladowego łączenia pokoi sformułował Andrea Palladio w połowie XVI wieku^[4].

Rzut budynku. Linie amfilad w kolorze czerwonym

Przypisy

↑ Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 10. ISBN 83-85001-89-1.
↑ ^a ^b Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
↑ ^a ^b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
↑ Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.

[1] Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 10. ISBN 83-85001-89-1.

[sz-2] Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.

[stsz-3] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.

[sl-4] Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.

[1]

[2]

[3]

[4]