Amnezja dysocjacyjna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amnezja dysocjacyjna
	Klasyfikacje
ICD-10	F44.0

Amnezja dysocjacyjna (amnezja psychogenna) – niemożność przypomnienia sobie czegoś, najczęściej utrata pamięci ważnych wydarzeń życiowych^[1], częściej występuje u mężczyzn. Częściej odnotowuje się je również w okresie wojny czy różnego rodzaju klęsk żywiołowych.

Jest to zaburzenie dysocjacyjne oznaczające stan, w którym nagły zanik pamięci spowodowany jest silnym urazem psychicznym. Możemy mówić o amnezji całkowitej (zgeneralizowanej) - wówczas następuje utrata pamięci co do własnej tożsamości, jak i również o amnezji częściowej (występkowej) - wówczas niepamięci podlegają zdarzenia związane z jakimś tematem. W czasie amnezji całkowitej zdarzają się nagłe odejścia z domu - zjawisko to nosi nazwę fugi.

Amnezja psychogenna często ustępuje nagle.

Wyróżnia się amnezję dysocjacyjną:

zlokalizowaną (osoba nie pamięta niczego z danego okresu, zwykle pierwszych kilku godzin po traumatycznym wydarzeniu)
selektywną (osoba zapomina tylko pewne wybrane wydarzenia z danego okresu)
całościową (osoba zapomina historię swojego życia)
ciągłą (osoba nie pamięta niczego poza określonym momentem z przeszłości)^[2].

Zobacz też

amnezja organiczna

Przypisy

↑ Arthur Reber: Słownik psychologii, pod redakcją naukową prof. dr hab. Idy Kurcz i prof. dr hab. Krystyny Skarżyńskiej. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Scholar Sp. z o.o., 2002. ISBN 83-7383-007-3.
↑ Martin E.P. Selligman, Elaine F. Walker, David L. Rosenhan: Psychopatologia. Wyd. I. Poznań: Zysk i S-ka, 2003. ISBN 978-83-7298-441-8.

[1] Arthur Reber: Słownik psychologii, pod redakcją naukową prof. dr hab. Idy Kurcz i prof. dr hab. Krystyny Skarżyńskiej. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Scholar Sp. z o.o., 2002. ISBN 83-7383-007-3.

[2] Martin E.P. Selligman, Elaine F. Walker, David L. Rosenhan: Psychopatologia. Wyd. I. Poznań: Zysk i S-ka, 2003. ISBN 978-83-7298-441-8.

[1]

[2]