Andrij Dołud – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrij Dołud

Андрі́й До́луд

pułkownik (ROA)
Data i miejsce urodzenia	15 października 1893 Jelizawetgrad
Data i miejsce śmierci	6 września 1976 Kurytyba
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej Rosyjska Armia Wyzwoleńcza Ukraińska Armia Narodowa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna domowa w Rosji, wojna ukraińsko-sowiecka II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrij Dołud (ukr. Андрі́й До́луд, ur. 3 października^?/15 października 1893 w Jelizawetgradzie, zm. 6 września 1976 w Kurytybie) – ukraiński wojskowy, pułkownik Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej, dowódca 651 Ukraińskiego Batalionu, oddziału zaporoskiego Ukraińskich Wolnych Kozaków, a następnie szef sztabu Brygady Spadochronowej „Gruppe B” podczas II wojny światowej, emigracyjny działacz wojskowy.

Działacz Ukraińskiej Partii Socjal-Demokratycznej. Podczas I wojny światowej służył w stopniu porucznika w armii rosyjskiej. W latach 1917–1918 był członkiem Ukraińskiej Centralnej Rady. Na początku listopada 1918 r. sformował w Odessie ochotniczy oddział kozacki im. Iwana Gonty, na czele którego 13 listopada tego roku przybył z Naddnieprza na pomoc wojskom Ukraińskiej Armii Halickiej, walczącym we Lwowie. Na jego rozkaza rozstrzelano we Lwowie ukrywających się na terenach opanowanych przez wojska ukraińskie polskich żołnierzy^[1]. Pod koniec 1918 r. objął dowództwo 10 Brygady Piechoty UHA, która pod jego dowództwem brała udział m.in. w operacji wowczuchowskiej, ofensywie czortkowskiej oraz przejściu Zbrucza. Od grudnia 1919 r. do maja 1920 r., w czasie I pochodu zimowego, był w stopniu pułkownika szefem sztabu Armii Czynnej URL. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził 5 Dywizją Chersońską.

W listopadzie 1920 wraz z innymi ukraińskimi wojskowymi został internowany w Polsce. Podczas II wojny światowej w 1943 wstąpił do Ukraińskiej Armii Wyzwoleńczej. Od lutego 1944 dowodził Ost-Nachschub-Bataillon 651. Jednocześnie wszedł w skład sztabu kozackiego gen. Andrieja Szkury, który współdziałał z gen. Andriejem Własowem. Następnie został dowódcą oddziału zaporoskiego Ukraińskich Wolnych Kozaków, który na przełomie 1944/1945 r. wszedł w skład nowo formowanej 2 Dywizji Ukraińskiej Armii Narodowej. Objął funkcję szefa sztabu Brygady Spadochronowej „Gruppe B”. Po zakończeniu wojny wyemigrował do Brazylii. Na emigracji został mianowany generałem chorążym przez ukraińskie władze na uchodźstwie.

• Biografia płk. Andrija Dołuda (jęz. ukraiński)

• G.P. Sawczenko, Долуд Андрій, [w:] Енциклопедія історії України, t. 2, 2005.
• Енциклопедія українознавства, Lwów 1998, tom 2, s. 559