Andrzej Świerczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Świerczyński
Data i miejsce urodzenia

25 października 1952
Warszawa

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1974 bieg na 100 m
złoto Bydgoszcz 1975 bieg na 100 m
srebro Bydgoszcz 1976 bieg na 100 m
srebro Bydgoszcz 1976 bieg na 200 m
srebro Bydgoszcz 1977 bieg na 100 m
brąz Bydgoszcz 1977 bieg na 200 m
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1976 bieg na 60 m

Andrzej Świerczyński (ur. 25 października 1952 w Warszawie[1]) – polski lekkoatleta (sprinter), olimpijczyk.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie, gdzie w sztafecie 4 × 100 metrów zajął 5. miejsce (z Markiem Bedyńskim, Grzegorzem Mądrym i Zenonem Nowoszem), a w biegu na 100 metrów odpadł w eliminacjach[2]. Podczas halowych mistrzostw Europy w 1976 w Monachium odpadł w półfinale biegu na 60 metrów[3].

Startował na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, gdzie odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów, a także w sztafecie 4 × 100 metrów, która był czwarta w finale (wraz ze Świerczyńskim biegli w niej Marian Woronin, Bogdan Grzejszczak i Zenon Licznerski)[1].

Był mistrzem Polski w biegu na 100 metrów w 1974 i 1975, wicemistrzem w biegu na 100 metrów w 1976 i 1977 oraz w biegu na 200 metrów w 1976. W 1977 zdobył brązowy medal w biegu na 200 metrów[4]. Był halowym mistrzem Polski w biegu na 60 metrów w 1976[5].

Brał udział w 12 meczach reprezentacji Polski odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne. Był rekordzistą Polski w sztafecie 4 × 100 metrów[6].

Jest absolwentem AWF w Warszawie. Startował przez całą karierę w klubie Warszawianka. Jest mężem lekkoatletki Bożeny Nowakowskiej.

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

na stadionie

[edytuj | edytuj kod]

w hali

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Andrzej Świerczyński [online], olympedia.org [dostęp 2020-12-28] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 545–546, 550 [dostęp 2020-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 443 [dostęp 2020-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  4. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 14 i 24. ISBN 978-83-61233-20-6.
  5. Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 48. ISBN 978-83-64544-00-2.
  6. Janusz Waśko, John Brant, György Csiki, Andrzej Socha: National Records Evolution 1912 – 2012. Zamość: 2013, s. 193. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  7. Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.republika.pl [dostęp 2020-04-12] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 2: N-Ż. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 291. ISBN 83-7407-050-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]