Anicet Adolf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anicet Adolf FSC, Manuel Seco Gutiérrez (ur. 4 października 1912 w Celada Marlantes, zm. 9 października 1934 w Turón; Asturia) – święty Kościoła katolickiego, hiszpański zakonnik, ofiara prześladowań religijnych poprzedzających wybuch hiszpańskiej wojny domowej.

Wychowywany był przez owdowiałego ojca i tak jak dwaj jego bracia wstąpił do zakonu lasalianów, gdzie przyjął imiona Anicet Adolf^[1]. Pierwsze śluby zakonne złożył 2 lutego 1930 roku^[1]. W 1933 roku uzyskał uprawnienia nauczycielskie i podjął pracę w Valladolid. Przeniesiony został później do kolegium Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich pod wezwaniem Matki Bożej z Covadonga w Turónie.

5 października 1934 roku razem z grupą ośmiu towarzyszy został uwięziony^[1]. Przetrzymywani w „domu ludowym” zostali wkrótce rozstrzelani na podstawie wyroku wydanego przez komitet rewolucyjny. Zapamiętany został z pogody ducha zachowanej w obliczu śmierci. Był najmłodszym z zamordowanych braci. W chwili śmierci miał ukończone 22 lata.

Br. Anicet Adolf beatyfikowany został przez papieża Jana Pawła II 29 kwietnia 1990 r., a kanonizacja odbyła się 21 listopada 1999 r. w bazylice św. Piotra na Watykanie.

Dniem w którym wspominany jest w Kościele katolickim jest dzienna rocznica śmierci 9 października^[1].

• Cyryl Bertram i siedmiu towarzyszy
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• kult świętych
• modlitwa za pośrednictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 575. ISBN 83-7097-271-3.
• „L'Osservatore Romano”. Numer 2 (220) 2000. Mario Agnes – redaktor naczelny. ISSN 1122-7249. (pol.). brak numeru strony