Antaba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antaba z głową gryfa (Muzeum Narodowe w Szczecinie)

Antaba lub hantaba (z niem. die Handhabe – rękojeść) – stały lub ruchomy uchwyt z metalu umieszczany np. na skrzyni, kufrze, drzwiach, bramie.

Ruchomy uchwyt składa się z dwóch części. Antaba umieszczona na drzwiach lub bramach (furtach), najczęściej w postaci lwiej głowy z ruchomą obręczą, służyła często za kołatkę. Antaba występowała głównie w sztuce romańskiej i gotyckiej. Współcześnie używana jest jako element dekoracyjny[1]. Stara polska nazwa antaby to dzierżak.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 10, 11. ISBN 83-85001-89-1.