Anton Kuźmicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anton Kuźmicz
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1908
Kapatkiewiczy

Data i miejsce śmierci

24 października 1989
Moskwa

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Anton Sawwicz Kuźmicz (ros. Антон Саввич Кузьмич, ur. 7 grudnia?/20 grudnia 1908 we wsi Kapatkiewiczy w guberni homelskiej, zm. 24 października 1989 w Moskwie) – radziecki inżynier i polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1931 ukończył Moskiewski Instytut Górniczy im. Stalina, w latach 1931–1938 był kolejno szefem warsztatu zakładowego, zastępcą głównego inżyniera i zarządcą kopalni „Koksowaja” w Prokopjewsku. Od 1936 członek WKP(b), w latach 1938–1940 główny inżynier kombinatu „Kuzbassugol” Kuźnieckiego Zagłębia Węglowego, 1938–1940 dyrektor Kuźnieckiego Naukowo-Badawczego Instytutu Węglowego, 1940–1941 zarządca trustu „Donbassantracyt”. Po ataku Niemiec na ZSRR szef 6. rejonu budowlanego 8 Armii Saperskiej Frontu Południowego, od 1942 główny inżynier ds. przywrócenia basenu podmoskiewskiego, potem do 1943 zarządca trustu „Stalinogorskugol”, w latach 1943–1946 szef kombinatu „Swierdłowugol”. Od stycznia 1946 do grudnia 1948 zastępca ludowego komisarza/ministra przemysłu węglowego wschodnich rejonów ZSRR, od grudnia 1948 zastępca ministra, później do 1955 I zastępca ministra przemysłu węglowego ZSRR, od 1955 do 8 sierpnia 1956 minister przemysłu węglowego Ukraińskiej SRR. Od sierpnia 1956 do maja 1957 I zastępca ministra przemysłu węglowego Ukraińskiej SRR, od 21 stycznia 1956 do 15 marca 1966 członek KC KPU, od 31 maja 1957 do 1960 przewodniczący Sownarchozu Woroszyłowgradzkiego/Ługańskiego Ekonomicznego Rejonu Administracyjnego, w latach 1960–1961 zastępca przewodniczącego Ukraińskiego Sownarchozu. Od 29 marca 1961 do 9 marca 1963 przewodniczący Ukraińskiego Sownarchozu, od 31 października 1961 do 29 marca 1966 zastępca członka KC KPZR, 1963–1965 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu ds. Przemysłu Paliwowego ZSRR, od 1965 I zastępca dyrektora Instytutu Górnictwa im. Skoczinskiego. Od 1962 doktor nauk technicznych, od 1966 profesor. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR (1958–1966). Pochowany na Cmentarzu Kuncewskim w Moskwie.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]