French
DeutschAntoni Święcicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 porucznik obserwator | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 czerwca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
.svg){kind=small}
Antoni Święcicki (ur. 26 listopada?/8 grudnia 1897 w Imperium Rosyjskim, zm. 25 czerwca 1920 w Duniłowiczach) – porucznik obserwator Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył szkołę w Kijowie. W armii rosyjskiej służył w kawalerii, a później wstąpił do 4 Dywizji Strzelców Polskich, z którą wrócił do Polski[1].
W niepodległej Polsce skończył drugi kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie i został przydzielony do 1 eskadry wywiadowczej[1]. Razem z eskadrą przeszedł szlak bojowy w czasie walk z bolszewikami, będąc jednym z najlepszych obserwatorów w lotnictwie polskim.
25 czerwca 1920 zgłosił się na ochotnika do trudnego zadania nad terenami zajętymi przez bolszewików w rejonie Berezyny. Po wykonaniu zadania bojowego zauważył koncentrację wojsk nieprzyjaciela. W czasie ataku został ciężko ranny w nogę. Pomimo ciężkich obrażeń wydał pilotowi plutonowemu Zaleskiemu rozkaz ponownego ataku na nieprzyjaciela. Po wystrzelaniu całej amunicji nakazał powrót na lotnisko. Z powodu dużej utraty krwi zmarł podczas lotu, przed lądowaniem w bazie. Został pochowany na cmentarzu w Duniłowiczach, na terenie byłego powiatu postawskiego[1].
Zakrwawione notatki porucznika Antoniego Święcickiego były przechowywane w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych aż do wybuchu II wojny światowej. Jego postawa była przykładem bezgranicznego oddania Ojczyźnie, wykonania zadania nawet kosztem własnego życia[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8122 (pośmiertnie, 27 lipca 1922)[2]
- Krzyż Niepodległości (pośmiertnie, 23 grudnia 1933)[3]
- Polowa Odznaka Obserwatora (pośmiertnie, 11 listopada 1928)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 311.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
- Forum „Pozostałości Polski na Białorusi”, informacja na temat grobu por. obs. Antoniego Święcickiego
- Olsztyńska Strona Rowerowa, fotografia grobu por. obs. Antoniego Święcickiego [1].