French
DeutschAntoni Gucewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
| kanonik honorowy | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | 1860 |
| Odznaczenia | |
 | |
Antoni Gucewicz (ur. 9 maja 1830, zm. 25 czerwca 1918 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki.
Kształcił się u ojców misjonarzy przy kościele św. Krzyża w Warszawie. Otrzymał święcenia kapłańskie, był wikariuszem parafii w Lewiczynie[1], został proboszczem w Rokitnie[2], Brwinowie (dekanat grodziski)[3]. Za czynny udział w organizacji powstania styczniowego oraz przechowywanie broni (według innego źródła po ustaleniu przez władze carskie, że w 1861 inicjował „rewolucyjne” hymny, na mocy decyzji z 2 lipca 1862[1]) z probostwa w Rokitnie został zesłany w głąb Imperium Rosyjskiego[4], gdzie przebywał w Czerdyni, a następnie w Krasnoufimsku (gubernia permska)[1]. Na początku lat. 80. w Krasnoufimsku był jednym z trzech kapłanów na wygnaniu[3]. Podczas pobytu na zesłaniu żył w ubóstwie, wykonywał różne zajęcia celem przetrwania[4]. Po 20 latach powrócił na ziemie polskie na przełomie 1884/1885 i osiadł w Warszawie[1][4]. Decyzją Iosifa Hurki został odsunięty od wszelkich stanowisk[4]. Początkowo pomagał duchowieństwu na Lesznie, zaś po wielu staraniach otrzymał zezwolenie na pełnienie funkcji starszego kapelana na Bródnie, a później w Szpitalu Wolskim[4].
W 1910 obchodził jubileusz 50-lecia kapłaństwa[4]. W 1917 został odznaczony przez papieża Benedykta XV krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice[4]. W połowie czerwca 1918 otrzymał tytuł kanonika honorowego kapituły warszawskiej[4].
Zmarł 25 czerwca 1918 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 27 czerwca 1918.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Tradycje walki o prawo do wiary i kultu religijnego. zbroszaduza.mkw.pl. [dostęp 2017-05-23].
- ↑ Duszpasterstwo. sanktuariumrokitno.pl. [dostęp 2017-05-23].
- ↑ a b Korespondencya z daleka. „Goniec Wielkopolski”, s. 6, nr 23 z 29 stycznia 1881.
- ↑ a b c d e f g h Odznaczenie jubilata-weterana. „Kurier Warszawski”, s. 3, nr 133-163 z 15 czerwca 1918.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ś. p. ks. Antoni Gucewicz. „Kurier Warszawski”, s. 4, nr 174 z 26 czerwca 1918.