French
DeutschAntoni Laskowski (wojskowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 kapitan piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko | Antoni Miron Laskowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 września 1899 |
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef Biura Cenzury |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  | |
Antoni Miron[1] Laskowski[a] (ur. 10 września 1899 w Poraju, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 10 września 1899 w Poraju, w ówczesnym powiecie piotrkowskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Karola i Kazimiery z Pludrzyńskich[6][7].
W czasie I wojny światowej służył w I Korpusie Polskim w Rosji i działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[6].
Od 1918 służył w Wojsku Polskim, początkowo w Oddziale Wywiadowczym Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin[6]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 23 pułku piechoty i został ranny[6].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 23 pp[8][9][10]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 2470. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11][12][13]. 5 stycznia 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[14]. Służbę pełnił w 2 Brygadzie Ochrony Pogranicza[6]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 251. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15][16]. Następnie pełnił służbę w jednej z ekspozytur Oddziału II Sztabu Głównego[6][17]. W lipcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[18], a później przeniesiony w stan spoczynku. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[19]. W 1939 został komendantem OPL miasta Lublina, a sierpniu tego roku wyznaczony na stanowisko szefa Biura Cenzury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[6].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli[6]. Przebywał w obozie w Starobielsku[6]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[6]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[20].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[21]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[22].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][6]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[6][24][6]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował także inny oficer o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie podporucznik piechoty pospolitego ruszenia Antoni Laskowski ur. 17 czerwca 1898 w Kamieńcu Podolskim, sekretarz administracyjny starostwa powiatu lubomelskiego[2][3][4][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lista Ofiar. katyn.miejscapamieci.gov.pl. [dostęp 2024-07-01].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 266, 867.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-24].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-24].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-24].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 289.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-24].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 92.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 191.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 114.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 442.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 384.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 397.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 53.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 227.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 141.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 217.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 330, 872.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-24].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.