Antoni Styła – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Styła (ur. 16 stycznia 1863, zm. w lipcu 1933) – polski działacz ruchu ludowego

Pochodził z Choczni, poseł z Okręgu Wadowice do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie w latach 1895–1901 oraz 1908–1913, członek Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (od 1900, od 1903 działającego jako Polskie Stronnictwo Ludowe) oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego-Lewica (od 1914). Był również członkiem zarządu Chłopskiego Towarzystwa Wydawniczego (od 1922) z siedzibą w Choczni, działaczem kółek rolniczych i kas zapomogowych, samorządowcem zaangażowanym w budowę dwóch szkół i Domu Ludowego w Choczni oraz więźniem w okresie sanacyjnym (za udział w strajku rolnym był więziony w 1932 w Wadowicach).

Popełnił samobójstwo rzucając się pod pociąg kolejowy, pozostawiając uprzednio listy pożegnalne.

Był teściem Józefa Putka, innego działacza ludowego z Choczni.

• Samobójstwo teścia dra Putka. „Dziennik Ludowy”, s. 1, Nr 173 z 1 sierpnia 1933. 
• Eugeniusz Bielenin: Szkice z przeszłości, 1980
• Józef Putek: Mroki średniowiecza, 1985
• Aleksy Siemionow: Ziemia Wadowicka, 1984
• Andrzej Jerzy Zakrzewski: Od Stojałowskiego do Witosa, 1988
• „Nowiny Codzienne” nr 225 z 1933