Antoni Zimniak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Zimniak
Biskup tytularny Dionysiany
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1878
Niekłań Mały

Data śmierci

26 stycznia 1943

Miejsce pochówku

Cmentarz św. Rocha w Częstochowie

Biskup pomocniczy częstochowski
Okres sprawowania

1936–1943

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 września 1905

Nominacja biskupia

14 sierpnia 1936

Sakra biskupia

18 października 1936

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 października 1936

Konsekrator

Teodor Kubina

Współkonsekratorzy

Józef Gawlina
Franciszek Sonik

Antoni Jacek Zimniak (ur. 6 stycznia 1878 w Niekłaniu Małym, zm. 26 stycznia 1943) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy częstochowski w latach 1936–1943.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Antoni Zimniak był synem Jacka i Józefy z Widulińskich. Jego rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo rolne, a ojciec pracował ponadto jako górnik. Edukację rozpoczął w Progimnazjum w Pińczowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 września 1905 po ukończeniu Seminarium Duchownego w Kielcach.

W 1909 objął stanowisko kapelana szpitalnego w Dąbrowie Górniczej. Następnie był wikariuszem w parafii Włodowice, kapelanem przy kopalni Saturn w Czeladzi, gdzie spędził okres I wojny światowej. Po wojnie pełnił funkcję proboszcza w parafii Stradów, a potem Sędziszów i Będzin (1924–1929). W 1925 został mianowany sędzią prosynodalnym i konsultorem diecezjalnym w nowo powstałej diecezji częstochowskiej.

14 sierpnia 1936 został mianowany pierwszym biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej i biskupem tytularnym Dionysiany. Sakrę biskupią otrzymał 18 października 1936 w katedrze częstochowskiej z rąk biskupa Teodora Kubiny.

Został pochowany na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie w grobowcu razem z matką.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]