Apollo (Rżanicyn) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Apollo
Apołłos Rżanicyn
Biskup morszański
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

1 września 1872
Słobodczikowo

Data i miejsce śmierci

21 września 1937
obwód wołogodzki

Biskup morszański
Okres sprawowania

1937

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia morszańska

Śluby zakonne

do 1927

Diakonat

23 stycznia 1894

Prezbiterat

1894

Chirotonia biskupia

19 grudnia 1927

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 grudnia 1927

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Cerkiew św. Ireny

Konsekrator

Sylwester (Bratanowski)

Apollo, imię świeckie Apołłos Nikanorowicz Rżanicyn (ur. 20 sierpnia?/1 września 1872 w Słobodczikowie, zm. 21 września 1937 w obwodzie wołogodzkim) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył seminarium duchowne w Wołogdzie. Po uzyskaniu dyplom był krótko psalmistą w cerkwi Trójcy Świętej w Podlesnym, a następnie został 23 stycznia 1894 wyświęcony na diakona, a następnie na kapłana[1]. Był duchownym żonatym, owdowiał i złożył wieczyste śluby mnisze, zachowując dotychczasowe imię[2].

19 grudnia 1927 został w cerkwi św. Ireny w Moskwie wyświęcony na biskupa totiemskiego, wikariusza eparchii wołogodzkiej. Jego chirotonię przeprowadził biskup kałuski Sylwester. Po chirotonii biskup Apollo udał się do Wołogdy, gdzie żył u rodziny syna i służył w cmentarnej cerkwi Narodzenia Matki Bożej. W 1929, pozostając wikariuszem eparchii wołogodzkiej, przyjął tytuł biskupa niadomskiego[1].

W 1931 został wyznaczony na ordynariusza eparchii archangielskiej. Po dwóch latach sprawowania urzędu został aresztowany pod zarzutem prowadzenia agitacji kontrrewolucyjnej, członkostwa w kontrrewolucyjnej organizacji utworzonej przez duchowieństwo i udzielania pomocy duchownym przebywającym na zsyłce. Skazany na trzyletnie zesłanie, odbywał karę w republice Komi, w rejonie ust-wymskim. Zwolniony w 1936, udał się do Wołogdy, gdzie nie podjął działalności duszpasterskiej, a jedynie śpiewał w cerkiewnym chórze[1].

W 1937 objął katedrę morszańską[a]. Do Morszanska przybył w lutym 1937, od maja do lipca tego roku zarządzał także wakującą eparchią woroneską. W sierpniu został aresztowany i oskarżony o prowadzenie działalności kontrrewolucyjnej i uczestnictwo w kontrrewolucyjnej grupie duchownych. Podczas śledztwa biskup nie przyznał się do winy. Został skazany na karę śmierci i rozstrzelany we wrześniu 1937 razem z grupą duchownych służących w Morszansku[1]. W 1960 został zrehabilitowany[1].

  1. Obecnie na tym terenie działa eparchia miczuryńska.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]