Argotyzm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Argotyzm (fr. argotisme)[1] – element językowy (połączenie wyrazowe, pojedynczy wyraz) o ograniczonym zasięgu społecznym, powstały na gruncie gwary środowiskowej bądź zawodowej i użyty w innej formie języka (np. w stylu literackim[2]) lub dobrze utrwalony w słownictwie ogólnym (języku standardowym), zwłaszcza w mowie potocznej[1]. Do polskich argotyzmów należą np. wyrazy buda – szkoła, internat (z gwary uczniowskiej)[3], chała – rzecz bezwartościowa, licha, tandetna (z gwary aktorskiej)[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kania 1978 ↓, s. 125.
  2. argotismus, [w:] Slovník spisovného jazyka českého, Ústav pro jazyk český, v. v. i., 2011 (cz.).
  3. Kania 1978 ↓, s. 127.
  4. Kania 1978 ↓, s. 128.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Markowski, Radosław Pawelec, Nowy słownik wyrazów obcych i trudnych, Warszawa: Wilga, 2005.
  • Stanisław Kania, O argotyzmach we współczesnej polszczyźnie, [w:] Z zagadnień słownictwa współczesnego języka polskiego, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1978, s. 125–131.