Argotyzm – Wikipedia, wolna encyklopedia
Argotyzm (fr. argotisme)[1] – element językowy (połączenie wyrazowe, pojedynczy wyraz) o ograniczonym zasięgu społecznym, powstały na gruncie gwary środowiskowej bądź zawodowej i użyty w innej formie języka (np. w stylu literackim[2]) lub dobrze utrwalony w słownictwie ogólnym (języku standardowym), zwłaszcza w mowie potocznej[1]. Do polskich argotyzmów należą np. wyrazy buda – szkoła, internat (z gwary uczniowskiej)[3], chała – rzecz bezwartościowa, licha, tandetna (z gwary aktorskiej)[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kania 1978 ↓, s. 125.
- ↑ argotismus, [w:] Slovník spisovného jazyka českého, Ústav pro jazyk český, v. v. i., 2011 (cz.).
- ↑ Kania 1978 ↓, s. 127.
- ↑ Kania 1978 ↓, s. 128.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Markowski , Radosław Pawelec , Nowy słownik wyrazów obcych i trudnych, Warszawa: Wilga, 2005 .
- Stanisław Kania , O argotyzmach we współczesnej polszczyźnie, [w:] Z zagadnień słownictwa współczesnego języka polskiego, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1978, s. 125–131 .