Arquímedes Herrera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arquímedes Herrera

Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1935 Bobures
Data i miejsce śmierci	30 maja 2013 Maracaibo
Wzrost	178 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wenezuela Igrzyska panamerykańskie srebro São Paulo 1963 100 m srebro São Paulo 1963 4 × 100 m brąz São Paulo 1963 200 m Mistrzostwa Ameryki Południowej złoto Lima 1961 100 m srebro Lima 1961 200 m złoto Cali 1963 100 m złoto Cali 1963 200 m Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów srebro Kingston 1962 200 m brąz Kingston 1962 100 m Igrzyska boliwaryjskie złoto Quito 1965 100 m brąz Quito 1965 200 m srebro Maracaibo 1970 100 m srebro Maracaibo 1970 200 m

Arquímedes Herrera (ur. 8 sierpnia 1935 w Bobures, zm. 30 maja 2013 w Maracaibo) – wenezuelski lekkoatleta, sprinter.

Był synem Arquímedesa Soto i Any Herrery (jego ojciec nigdy nie uznał ojcostwa)^[1]. W młodości uprawiał siatkówkę^[2]. Jako nastolatek wstąpił do wojska^[1]. Po odejściu zaczął uprawiać lekkoatletykę^[1].

W 1961 został mistrzem Ameryki Południowej w biegu na 100 metrów z czasem 10,6 s oraz wicemistrzem w biegu na 200 m z czasem 21,6 s^[3]. Rok później zdobył dwa medale igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów: brązowy na 100 m z czasem 10,49 s i srebrny na 200 m z czasem 21,3 s^[4], a także dwa medale igrzysk iberoamerykańskich: srebrny w sztafecie 4 × 100 m i brązowy na 200 m^[1]. W 1963 został mistrzem Ameryki Południowej na 100 m z czasem 10,2 s oraz 200 m z czasem 20,9 s^[3], a także wywalczył trzy medale igrzysk panamerykańskich: srebrny na 100 m z czasem 10,59 s^[5] oraz w sztafecie 4 × 100 m^[1][6] i brązowy na 200 m z czasem 21,23 s^[5]. Zajął również 4. miejsce na liście najlepszych czasów na 100 m roku^[7] oraz został uznany najlepszym lekkoatletą roku przez niemiecki magazyn „Leichtathletik”^[1]. W 1964 wystartował na igrzyskach olimpijskich, na których wystąpił w biegu na 100 i 200 m oraz sztafecie 4 × 100 m. W biegu na 100 m odpadł w półfinale, zajmując 7. miejsce w swoim biegu z czasem 10,4 s^[8], wcześniej przechodząc eliminacje (2. pozycja w swoim biegu z czasem 10,5 s)^[9] oraz ćwierćfinał (2. lokata w swoim biegu z czasem 10,4 s)^[10]. Rywalizację na dwukrotnie dłuższym dystansie także zakończył na półfinale, w którym był 6. w swoim biegu z czasem 21,0 s^[11]. Wcześniej przeszedł eliminacje, plasując się na 2. pozycji w swoim biegu z czasem 21,3 s^[12] oraz ćwierćfinał, w którym zajął 4. miejsce w swoim biegu z czasem 21,2 s^[13]. Wenezuelska sztafeta 4 × 100 m z Herrerą w składzie^[14] zajęła 6. miejsce, uzyskując w finale czas 39,5 s^[15]. Wcześniej zespół przeszedł eliminacje, w których był 2. w swoim biegu z czasem 40,1 s^[16] oraz półfinał, w którym uplasował się na 3. pozycji z czasem 39,6 s^[17]. W 1965 wywalczył dwa medale igrzysk boliwaryjskich: złoty na 100 m z czasem 10,4 s i brązowy na 200 m z czasem 21,5 s^[18]. W 1970 na tych samych zawodach zdobył dwa srebrne medale: na 100 m z czasem 10,4 s i 200 m z czasem 21,5 s^[18].

Były rekordzista kraju^[19].

W 2009 został wpisany do galerii sławy wenezuelskiego sportu^{[1][2][20][21]}, a w 2011 halę sportową w Maracaibo nazwano jego imieniem^[6][22].

Po zakończeniu kariery pracował jako trener oraz sędzia lekkoatletyczny^[2][20]. Zmarł 30 maja 2013 w Maracaibo w wyniku infekcji spowodowanej niewydolnością nerek^[23][20]. Pochowany został 2 czerwca tegoż roku^[1] w Caja Seca^[2].

W 2014 podjęto inicjatywę stworzenia nagrody im. Herrery przyznawanej młodzieżowcom reprezentującym stan Zulia w zawodach sportowych^[24].

Miał dwie córki: Anę Isabel i Anę Maríę^[23] oraz dwóch braci: Heromidesa de Jesúsa Garcíę i Ángela Provedio^[1].

• Arquímedes Herrera. sports-reference.com. [dostęp 2014-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-03)]. (ang.).

• Galeria zdjęć (hiszp.)
• Profil na stronie World Athletics (ang.)