Artyleria przeciwpancerna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Artyleria przeciwpancerna – artyleria przeznaczona do zwalczania czołgów, dział pancernych i transporterów opancerzonych przeciwnika. Zwykle prowadzi ogień "na wprost" (z odkrytych stanowisk ogniowych).

• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 25. ISBN 83-11-06229-3.