Artyleria towarzysząca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Artyleria towarzysząca – pododdział artylerii przydzielony do pododdziałów ogólnowojskowych i działająca w ich ugrupowaniu. Zadaniem jej jest niszczenie celów uniemożliwiających atakującym wojskom natarcie oraz ogniowa osłona zdobytych rejonów. Zajmuje ona zajmują przeważnie odkryte stanowiska ogniowe i zwalcza cele ogniem na wprost.