Asercja (informatyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Asercja (ang. assertion) – predykat (forma zdaniowa w danym języku, która zwraca prawdę lub fałsz), umieszczony w pewnym miejscu w kodzie. Asercja wskazuje, że programista zakłada, że ów predykat jest w danym miejscu prawdziwy. W przypadku gdy predykat jest fałszywy (czyli niespełnione są warunki postawione przez programistę) asercja powoduje przerwanie wykonania programu. Asercja ma szczególne zastosowanie w trakcie testowania tworzonego oprogramowania, np. dla sprawdzenia luk lub jego odporności na błędy. Zaletą stosowania asercji jest możliwość sprawdzenia, w którym fragmencie kodu źródłowego programu nastąpił błąd.

Przykład asercji w języku Java:

 int total = countNumberOfUsers();  if (total % 2 == 0) {      // wartość zmiennej total jest parzysta  } else {      // wartość zmiennej total jest nieparzysta      assert(total % 2 == 1);  } 

• niezmiennik pętli