Atrezja jelita cienkiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Atrezja jelita cienkiego (ang. intestinal atresia) – wada wrodzona przewodu pokarmowego, będąca jedną z częstszych przyczyn niedrożności przewodu pokarmowego. Ze względu na odrębności patogenetyczne i anatomiczne, a także na odmienny obraz kliniczny, atrezję dwunastnicy zazwyczaj traktuje się osobno.

Epidemiologia

[edytuj | edytuj kod]

Częstość wady szacuje się na 1/330 do 1/2700 żywych urodzeń. Występuje równie często u obojga płci. Najczęściej jest to wada izolowana.

Klasyfikacja

[edytuj | edytuj kod]

W podziale wad tej grupy stosuje się powszechnie podział Grossfelda, wyróżniający cztery główne typy wad. Inny podział przeprowadza się według Martina i Zerreli.

Klasyfikacja Grossfelda atrezji jelita cienkiego
Typ Opis
Typ I Zarośnięcie jelita spowodowane błoniastą przegrodą.
Typ II Zarośnięcie z obecnością włóknistego pasma łączącego ślepe końce, przy zachowanej ciągłości krezki.
Typ IIIA Zarośnięcie jelita z całkowitym rozdzieleniem obu ślepo zakończonych odcinków i ubytkiem krezki, najczęściej V-kształtnym.
Typ IIIB Zarośnięcie typu „zespołu pagody”; ubytkowi znacznej części jelita cienkiego towarzyszy skręcenie dalszego odcinka jelita krętego i rozległy defekt krezki.
Typ IV Mnogie zarośnięcie jelita.

Rozpoznanie

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoznanie opiera się przede wszystkim o zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej w projekcji tylno-przedniej w pozycji pionowej. W obrębie jamy brzusznej stwierdza się rozdęte pętle jelitowe z poziomami płynów w górnej części jamy brzusznej i bezpowietrzną dolną część brzucha. Im niżej zlokalizowane jest miejsce zrośnięcia, tym więcej pętli jelitowych z poziomami płynów. U dzieci tuż po urodzeniu obraz radiologiczny może być niejednoznaczny ze względu na słabą widoczność poziomów płynów (jelita zawierają jeszcze mało gazów).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]