Atrybucje obronne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Atrybucje obronne – w psychologii rodzaj atrybucji będących jednocześnie mechanizmami obronnymi, w taki sposób fałszujących odbiór rzeczywistości, aby dana osoba mogła uniknąć emocji takich jak strach i lęk, a szczególnie lęk przed śmiercią.

• atrybucje w służbie ego

• Zimbardo P.G. (2004). Psychologia i życie. PWN.